Dag 59

13 mei 2015 - Limoges, Frankrijk

Gisteravond slecht afgesloten vanwege mijn infuus. Dat zat aan mijn linkerarm en ik had al aangegeven dat het pijnlijk was bij buigen van de elleboog. Bleek dat het dan ook niet helemaal juist aangebracht was en ze hebben een nieuw infuus in rechterarm aangebracht. De details bespaar ik maar, maar dat ging dus diverse keren fout en duurde uiteindelijk twee uur.
Daarnaast had ik behoorlijk pijn aan mijn knie vanwege strekoefeningen. Mijn knie staat sinds 3 weken licht gebogen en volledig strekken gaat zeer moeizaam en pijnlijk.
Gevolg van dit al is dat ik nauwelijks geslapen heb.
Vandaag heel vroeg gestart met douchen en zelfs scheren. Na ontbijt heel even kunnen slapen, wat onderzoek gehad en beetje gelezen.
Na de middag eerste fysio-uurtje gehad. Dat was een half uur knie buigen via een robot en vervolgens wat kleine oefeningen en met krukken lopen. Naderhand was ik bekaf en had pijn aan mijn knie. Voor die pijn weer een uur moeten zeuren om een paracetamolletje. Dat moet dan afgedwongen worden door te dreigen met stoppen met fysio, helaas.
Goed nieuws gekregen van dokter anti-biotica. Ik ben gelukkig sinds vanavond van infuus af en krijg nu de anti-biotica via een serie pillen s'morgens en s'avonds.
Van verzekering telefoontje gehad dat ze nog niets hebben in Nederland. Teleurstellend, want ben het hier echt helemaal beu en het kost veel moeite om maar te blijven doorzetten.
Afijn, hopelijk morgen beter nieuws.
Groet,
Paul.

7 Reacties

  1. Gerda:
    13 mei 2015
    Hoi Paul wat vervelend allemaal!!! Het lukt geen eind aan te komen. We hopen maar dat ze vlug een bed vinden hier in de buurt!!!. Hebben een kaarsje voor je aangestoken dat je gauw naar huis mag komen!!! Je mag trots op jezelf zyn hoe je dat allemaal ondergaat!! Hou je taai en in nevers steken we weer een kaars voor je op. Groetjes Peter en Gerda
  2. Brigitte:
    13 mei 2015
    Hoi Paul, wat een tegenslagen allemaal... Moet niet aan je arm denken wat ze er allemaal mee hebben uitgespookt in die 2 uur. Blijf wel oefenen met je knie, dat is erg belangrijk, zeker omdat he er al zolang niet mee gelopen hebt! Ik wens je heel veel sterkte en kracht om dit nog effe te doorstaan totdat je eindelijk een ziekhuisbed hebt hier in ons mooie Limburg! Daar kun je ook weer normaal met de artsen en verpleegsters praten. Ook ik zal een kaarsje voor je aansteken en hopelijk komt binnekort 't verlossende telefoontje voor jou! Groetjes Brigitte
  3. Jacqueline:
    13 mei 2015
    Hey Paul,
    Ik kan me voorstellen dat het je nu zwaar valt, in het ziekenhuis te blijven en dit nog te ondergaan. Hopelijk duurt het niet meer lang..
    Sterkte die laatste dagen.
    Ik denk aan je!
  4. COR:
    13 mei 2015
    Hoi Paul, Na alle goede raad en goede wensen van jouw vrienden, weet ik niks origineels meer te verzinnen. Ik hoop dat je vannacht beter slaapt en dat je morgen weet wanneer je hier een bed kunt krijgen. Groetjes: COR
  5. Trudy:
    14 mei 2015
    Hoi Paul, ik hoop zo voor je dat je snel naar Nederland kan. Ik kan me voorstellen dat je het helemaal zat bent. Ons kaarsje brandt hier ook voor jou! Lieve groet, Trudy.
  6. Jose:
    14 mei 2015
    Hallo Paul,
    Net terug van verjaardag, is wel al laat .Maar toch even naar verslag van jou. Wat vervelend allemaal ik wil je alle details besparen van pijnlijke infusen (heb daar ook ervaring mee) gelukkig telezen dat je wel ( hoe moeilijk het soms ook is) je mannetje wel staat (en soms moet je ook dreigen met het een en ander) Tja en dan gaan we het hebben over de Ollanders zoals ze ons in Frankrijk noemen, zo,n held als jou moeten ze hier toch met open armen ontvangen. Maar ja wie zijn wij.
    Paul ik wens je omzettend veel sterkte,geduld, humor en wijsheid.
    Morgen (vandaag) gaan we weer naar Wittem waar ik voor jou een kaars zal opsteken en hopelijk zorgt voor goed nieuws .
    Groetjes slaap wel en morgen weer beter op
    De groete vaan oet Ees
  7. Marianne collaris:
    14 mei 2015
    Dag Paul,
    Inderdaad, ook ik weet niets meer toe te voegen aan de reacties van je vrienden, behalve......ook ik leef met je mee en ....hoewel ik niet meer kerks ben, zal ook ik een kaarsje voor je opsteken, mocht ik aan een kerk voorbijkomen.
    We moeten maar eens gaan praten met Tiago, dat hij iets voor je doet, tenslotte was je op weg naar hem.
    Sterkte,
    Marianne