Dag 58
12 mei 2015 - Limoges, Frankrijk
Dankzij het liefste vrouwtje van Nederland, Jacqueline, ben ik vandaag helemaal in de wolken. Haar pakketje Nederlandse boeken is vanmorgen gearriveerd. Ik heb dus veel gelezen. Op zo'n moment hindert zelfs mijn manke poot niet.
Ook heb ik vandaag in de rolstoel (zo'n met een gat in de zitting) de bagage die ik hier heb wat gesorteerd en compacter verpakt.
Voordeel van die rolstoel is ook uitzicht. Het raamkozijn hier op de zevende verdieping is hoog, wanneer ik in bed lig zie ik alleen lucht. Al zittend heb ik net een prachtig zicht op de stad en verre omgeving.
Daarnaast kan ik zelf naar de wc en wastafel toe, ook zo fijn. Het doet me ook wel goed om de verpleegkundigen zo te ontzien. Ik heb daar echt groot respect voor, ze lopen zich hier de benen onder het lijf uit. En dat ze zo'n rare gast uit Hollande op bezoek hebben is voor hen natuurlijk ook echt niet makkelijk.
Ook ben ik erg blij met de steun van mijn familie, zeker vader en moeder, die diverse telefoontjes mbt tot verzekering en ziekmelding op zich hebben genomen. Thuis heb ik wel overzicht op mijn paperassen, maar zo onderweg is al die informatie bijeen krijgen moeilijk, ik heb immers niet alles bij me, net de hoogstnoodzakelijke pasjes en diverse telefoonnummers.
Van ANWB laat vanmiddag wel telefoontje gehad dat ze druk bezig zijn met overplaatsing naar Nederland, maar geen concrete datum of locatie waar ik heen kan.
Ik begin het hier echt niet leuk of aangenaam te vinden, maar ben blij met de leesafleiding en de hulp en aanmoediging van het thuisfront. Ik hoop snel in Nederland te zijn, maar ben wel afhankelijk van een plekje in een ziekenhuis, dat is gewoon een vereiste. Duimen maar dat er gauw een bed vrijkomt.
Groet,
Paul.
super van Jacqueline en allen die je zo steunen.
Hoop dat je gauw in Nederland bent.
Blij ook dat je wat mobieler bent.
Gr. Wim
Wij hopen met jouw mee dat je snel naar Nederland kunt komen.
Groetjes Jo
zou je heel graag helpen maar helaas, het kaarsje brand nog steeds, voor het opgebrand is komt misschien de oplossing wie weet !
Veel liefs en een dikke poen van Tante Jaantje.
En de groeten van de verdere Familie Devue.