Dag 52 ziekenhuis Limoges.
6 mei 2015 - Limoges, Frankrijk
Nog zeker tot 11 mei lig ik hier in ziekenhuis Limoges. Van dokter heb ik vandaag al weer begrepen dat ik straks niet zo maar ineens door kan lopen. Enige revalidatie is vlgns. hem nodig. Ik heb nu dan ook het besluit genomen om zsm naar huis te gaan. Heel jammer, maar ben langzaamaan wel opgebrand voor het moment. Ook tussen de oren zit het niet lekker meer.
Ze doen hier wel ontzettend hun best hoor, maar de taalbarrierre is gewoon enorm. Gelukkig heb ik een gedeelte van mijn bagage uit hotel gekregen. Alleen de kar zal ik er straks nog moeten ophalen.
Een telefoon is nu toch wel heel belangrijk om contact met thuis, maar ook verzekering ed te houden.
De drain zit nog in mijn been en blijft nog enkele dagen zitten. Antibiotica gaat aan een stuk door, net als de pijnstillers.
Slapen gaat af nu en toe een uurtje.
Hopelijk weet ik morgen weer meer.
Groet,
Paul.
Maar ja, wat in het vast zit verzuurd niet. Je bent nog jong en kan altijd weer opnieuw beginnen.
Ondanks alles blijf je een kanjer.
Gr. Wim.
Groetjes, Frans en Mia
Wat vervelend voor je kan me best voorstellen dat het allemaal niet zo lekker meer zit. Vreemd land,ziekenhuis,taalbarrierre en dan ook nog alleen,zonder familie.Gelukkig dat je kunt communiceren met je thuisfront al is het per telefoon een bekende stem te horen doet ook wel goed. Het aller belangrijkste is nu dat je knie snel geneest en je zsm naar huis kunt,waar je,je dan weer langzaam kunt gaan oppeppen en weer kunt gaan uitkijken naar je (maakt niet uit wanneer)je volgende start naar Santiogo de Compastella.
Paul misschien voor jou een grote teleurstelling maar je hebt toch een geweldige prestatie neergezet, dat zal zeker iedereen beamen.
Je gezondheid gaat nu voor. Ik wens je alweer veel sterkte en veel beterschap,houd (hoe moeilijk het ook is )de moed er in.
Ondanks dat Gerardus je niet geholpen heeft met je verdere reis zal ik vrijdag toch weer een kaarsje in Wittem voor je laten branden.
Groetjes, José
Hoop dat je het geregeld krijgt met de verzekering om naar huis te komen.
Heel erg jammer dat het je nu zo tegen zit en het beter is te stoppen.
Ik hoop dat je je snel beter voelt.
Petje af voor wat je bereikt hebt in de afgelopen weken. Ik heb erg genoten van je enthousiaste verhalen over deze monstertocht.
Wat vervelend wat er nu allemaal met je gebeurd, het ging allemaal zo goed dit is echt balen.
Maar het belangrijkste nu is dat je zo snel mogelijk weer beter wordt en je ligt naar nu in je uppie in een ziekenhuis in een vreemd land en dan die taalbarrière.
En dan hebben we het nog niet over de pijn wat je allemaal hebt moeten door staan.
Het is dan ook verstandig dat je nu besloten hebt de tocht niet verder af te maken, het is vette pech, maar het is niet anders, het belangrijkste is nu genezen. Volgend jaar kun je misschien weer nieuwe plannen maken, Santiago de Compostella wacht wel op onze Paul de geweldige pelgrim uit Eys.
Paul we wensen je heel veel sterkte en in goede gezondheid terug naar Eys.
Groetjes Hein en Maria.
Balen dat je jouw pelgrimstocht nu noodgedwongen moet afbreken. Ik ken diverse mensen die ook naar Santiago zijn gelopen. Je leeft naar zo'n monstertocht toe en stelt je er geestelijk en lichamelijk helemaal op in. Je 'conditioneert' je als het ware hier voor. Nu je bijna halverwege bent is het dan ook moeilijk om meteen te moeten accepteren dat het beter is om te stoppen en naar Nederland terug te keren. In jouw geval heb je het echter nog lang in Limoges volgehouden. Dat is knap en getuigt van veel doorzettingsvermogen. Je hebt de wil om door te gaan, maar het lichaam zegt even 'stop'. Ik denk dan ook dat je een wijs besluit hebt genomen om naar Nederland terug te keren. Jouw gezondheid gaat boven alles. Zelfs boven een pelgrimstocht naar Santiago! Diep in jouw hart weet je dat natuurlijk zelf ook. Jouw humeurigheid/geïrriteerdheid van een week geleden en het opgebrand gevoel van nu, komen dan ook niet uit de lucht vallen. Het is allemaal begrijpelijk. Ik denk dat iedereen die jouw relaas hier op jouw reislog volgt, dit kan beamen. Vandaar dat we allemaal hopen dat je snel weer zult herstellen en dat je jouw tocht naar Santiago op een later tijdstip weer gezond kunt vervolgen.
Het belangrijkste is nu dat je in jouw eigen vertrouwde omgeving kunt werken aan het herstel. Ik zou sowieso proberen te achterhalen wat voor een soort virus je in jouw knie hebt zitten en of er een risico op blijvende schade is. De taalbarrière zal dit niet echt makkelijk maken, maar toch. Ik ben natuurlijk geen arts en weet ook dat jij - zoals je eerder hier hebt geschreven - 'jouw eigen broek kunt ophouden', maar liever teveel tips/adviezen van jouw volgers hier op dit reislog dan te weinig. Bedenk: je ligt in een vreemd land in een ziekenhuis en hebt te maken met een enorme taalbarrière.
Santiago komt ooit wel goed bij jou, daar ben ik heel zeker van overtuigd!!! Tot zover deze 'wijze' raad uit het Limboland! Rest mij om jou 'un prompt rétablissement' toe te wensen!!!