Dag 44 RUSTDAG 6 Limoges.
28 april 2015 - Limoges, Frankrijk
Rustdag 6 in Limoges, maar het eind komt in zicht!
Afgelopen nacht diverse keren met verbazing gemerkt dat zwelling weer behoorlijk afneemt en nog belangrijker dat de pijn wegtrekt. Met de pijnstillers op, voel ik eigenlijk alleen nog maar een stram, stijf gevoel in mijn knie. En dat is wel anders geweest!
Afstappen van einddoel Santiago is niet makkelijk, maar heb eigenlijk geen andere keus. Ja, ik had de hele reis af kunnen breken en naar huis kunnen gaan (heb daar ook wel even aan gedacht). Ik heb wel even moeten janken en wilde met mijn kop tegen de muur slaan, maar het zielige is dat je zelfs dat niet lukt met een dikke, gezwollen, pijnlijke knie.
Uiteindelijk heb ik nog zelden zo'n mooie tijd meegemaakt als tot nu toe. Zelfs met die dikke knie geen moment van spijt over deze reis gehad. Dus gaan we ze maar zo goed en kwaad als het kan voortzetten. Ergens ook wel leuk om geen einddoel te hebben, gewoon maar kijken hoever ik kom.
-----
Zojuist wilde ik eigenlijk Limoges gaan bekijken, maar ben blijven hangen aan een parkbankje. Het lopen gaat nog net wat te moeizaam en ik stel Limoges bekijken tot morgen uit. Donderdag is het dan de bedoeling om naar Aixe-sur-Vienne te gaan, ca. 15km.
Mij knie zelf is nu nog wat opgezet, maar de zwelling uit onderbeen en dijbeen zijn geheel verdwenen. Vandaag zaak om weer flink te koelen met natte handdoek en misschien kan ik straks wat ijsblokjes scoren. Ik snap nog steeds niet hoe die zwelling/artrose ineens zo enorm heftig kwam opzetten, maar hoop dat het nu wegblijft. Ik voelde me echt hulpbehoevend, aan-/uitkleden was een lijdensweg, schoenen aantrekken bijna niet te doen en naar de WC gaan of douchen een drama. Een geluk dat ik in een redelijk hotel verblijf met allerlei voorzieningen op korte afstand.
Daarnaast ben ik ook heel gelukkig met jullie warme, lieve, hartelijke berichtjes op de blog! Sowieso fijn om te zien dat de blog heel goed bekeken wordt, want ik begrijp dat niet iedereen kan of wil reageren en dat is ook absoluut geen verplichting hoor.
Groet uit Limoges en tot laters,
Paul.
Nu ik je blog lees, begrijp ik dat de laatste dagen toch nog lastiger waren dan ik al dacht.
Petje af dat je wel door zet.
Wat je tot nu toe hebt gepresteerd doen maar weinigen je na, dus ook al haal je het einddoel niet. Ik ben blij dat je inziet dat je van elke dag en elk etappedeel moet genieten, en dit ook tot nu toe hebt gedaan.
Vooral op je gemak doorgaan en genieten...de rest is bijzaak.
Gr. Wim
Langs deze weg wil ik je even een hart onder de riem steken. We hebben weliswaar al een tweetal jaren geen contact meer, maar ik volg jouw avonturen op de camino al een aantal weken hier op dit reislog. Het is knap om de camino vanuit Wittem in een keer te gaan lopen. Ik kan me nog herinneren dat we een jaar of vier geleden aan de Eifelsteig en Rheinsteig zijn begonnen. Nu dus op de camino. Ik kan alleen maar zeggen: chapeau voor hetgeen je nu al hebt bereikt! Balen dat je dat je door die artrose pas op de plaats hebt moeten maken in Limoges. Ik kan me echter aansluiten bij hetgeen Brigitte hier schrijft: "Het maakt niet uit hoe ver je komt en al haal je Santiago niet: je hebt nu al een geweldige prestatie neergezet". Vergeet dit niet. Ga dus niet forceren. Wellicht alvorens je jouw weg gaat vervolgen een echt goede kniebrace (kniekous is niet goed genoeg) aanschaffen die optimale ondersteuning biedt bij het wandelen. Kniebraces zijn er echter in alle soorten en maten. Misschien is er een gespecialiseerde winkel in Limoges waar je terecht kunt voor deskundig advies? In ieder geval kun je nu nog genieten van de Limousine-koeien. Eet me echter niet de veestapel rond Limoges leeg ;-) Ben benieuwd naar jouw vorderingen! Enne, keep up the spirit!!! Greetz from het Limboland!!!
Janken mag maar niet met je kop tegen de muur slaan een zere knie is al genoeg sla je verkeerd met je hoofd kun je niet meer goed denken en dan ga je zeker verkeerde beslissingen nemen. Paul ik weet niet of er ook fysiotherapeuten (weet niet hoe de peuten allemaal in het Frans heten misschien bij hotel navragen )je zou daar eens kunnen vragen naar een kniebraces moet wel fysiopeut zijn want kniebraces moet aan gemeten worden kan heel goed helpen als je toch de reis wilt vervolgen.Maar Paul je hebt al een geweldige prestatie geleverd en Santiago kun je ook nog volgend jaar vervolgen ik ben niet zo goed in de Franse taal maar voor jou heb ik een onthouden en dat is voor jou een heel groot Chapeau, Chapeau, Chapeau houd de moed er in geniet van al het mooie om je heen en welke beslissing die je ook neemt dit zal je niemand kwalijk nemen en alleen maar lof over uitspreken. Paul het gaat je goed eet maar lekker,jammer van de lekkre pintjes maar daar kun je er nog wel van drinken als je geen medicijnen hoeft te nemen. Dus houd moed,enge (ook al ben al ben niet in Eys geboren)eeser Öss hult der mood der een. De groete oet Ees. Josë
Kerel, je hebt echt wat meegemaakt tot nu toe, en petje af voor je doorzettingsvermogen.
Je hebt al verschillende opties gehoord hoe je Santiago kunt bereiken.
Voor jouw zelf is het belangrijkste om gezond door te kunnen, en te zien waar je eventueel strandt. Maar ook dat is betrekkelijk, je hebt tot nu toe al een super prestatie geleverd.
Ik hoop dat je niet meteen te veel neemt met 15 km lopen, maar je voelt dat zlef het beste aan.
Heel veel weisheid en plezier in je vervolg op deze nare blesure, ziekte.
De moed verlies jij niet, dat is voor iedereen duidelijk.
Ik blijf je volgen.
Groetjes Jo
Na de massa goede raad die iedereen jou geeft, ga ik niks meer toevoegen. Zelf naar je lijf luisteren. Groetjes: COR