Dag 12 Chateau Porcien-Bazancourt.

Redelijk geslapen in de gemeenteherberg te Chateau Porcien. Wel ondanks de oordoppen 2 keer wakker geworden van extreem gesnurk Patrick. Ik wordt daar wel snoeihard in, zo'n beetje oog om oog, tand om tand. Of te wel; maak mij wakker en ik maak jou wakker!
Als ontbijt een banaan gehad, vervolgens koffie gaan drinken in lokaal café en inkopen gedaan bij de Carrefour.
Blijkbaar krijgen de werkmannen in Frankrijk thuis s'ochtends geen bakje koffie van vrouwlief. Café zat al aardig vol met werkvolk. Ook vanaf een uur of 4 in de middag druk in de cafe's, dan voor het bier (wijn drinken ze geloof ik niet zo veel in Noord-Frankrijk).
Op de etappe vandaag door 3 kleine dorpjes gekomen, waar niks beweegt. Wel in Avancon de Mairie (burgemeester) tegengekomen en een stempeltje voor de pelgrimspad gescoord. Meteen ook beklag gedaan over hardrijders.
De route vandaag ging over eindeloos lange provinciale wegen. Er is weinig verkeer, maar ze rijden vaak zeer hard. Gelukkig zie je ze van kilometers afstand al aankomen.
Route vandaag was erg eenvoudig, slechts een klein stuk over landwegen, de rest asfalt. Daarbij wel soms de echte route verlaten en bewust asfalt gekozen. De modder in Frankrijk is zo plakkerig als Camembert, de wielen van de kar zijn soms drie keer zo dik van deze modder. Ook onder de schoenen hangt dan zowat een kilo per voet.
Soms voert de officiële route je ook via een lusje door een of ander dorpje heen. Op zich kun je toch niet alles op de route bekijken en zeker zo'n dorpje extra vind ik dan overbodig. Schrappen dus en gewoon rechtdoor. Het is wel een leuke uitdaging om aan de hand van de kaart, links en rechts de route wat aan eigen behoefte aan te passen.
Bedoeling was om vanavond in gemeenteherberg van Bazancourt te overnachten. We waren al om 14.00uur in deze plaats en hebben een uur moeten wachten tot gemeentehuis open ging. Mevrouw achter de balie vertelde echter botweg dat er geen plaats was. Op de vraag of er een alternatief voorhanden was, ook geen reactie. Later bleek dat de gemeenteherberg in het dorpslokaal is, waar toevallig dit weekend een kledingbeurs is, vandaar dus. Ik zeg het maar ronduit, vind de Fransen vaak echt onbeleefd, bot, onvriendelijk enz. Een vooroordeel bevestigd! 
Maar dan toch komt er wanneer de nood het hoogst is een zeer vriendelijk mevrouwtje van Cafe/hotel Moderne op het toneel. We konden hier kiezen voor 1 kamer met 2-persoonsbed €50,- of ieder een aparte kamer voor €28,-. Uiteindelijk gekozen voor laatste optie en wanneer je de foto van de kamer bekijkt bepaald geen slecht bod! Zeker voor de pelgrim niet.
Ik heb hier ook flink wat kleren kunnen wassen, komt goed uit ... was aan laatste paar sokken, onderbroek enz. bezig. In het begin leek het wel charmant om eens een week lang in hetzelfde kloffie te lopen, maar in de praktijk wordt dat na twee dagen zo smerig dat je het zelf al niet verdraagt, laat staan je omgeving!
Eten wordt zometeen de pizzeria, we zijn immers in Frankrijk.
Vergeet dat even te vermelden; de laatste dagen kopen we vaak een stokbrood en een stukje kaas, onderweg is dat heel handig en lekker eten. Gewoon uit het vuistje. Flesje melk erbij. Dat is trouwens wel positief aan Frankrijk, het brood en de kaas vallen nooit tegen!
..... effe later ...
Ook het eten vanavond bij pizzeria Christine viel bepaald niet tegen, zie fotootje. Christine zelf wilde niet op de foto, maar viel bepaald ook niet tegen, dat moeten jullie maar van me aannemen!
Nu rond negenen zit het leven van de pelgrim er nog niet op (tjonge wat is dit leven hard!); nog even een handwasje draaien en de voeten weer goed verzorgen.
Maar even zonder gekheid; het is echt niet allemaal eenvoudig, je loopt soms wel eens even helemaal stuk, dat hoort er ook allemaal bij. Door alle moois onderweg vergeet je dit weer gauw en sta je iedere dag weer vol met energie op. Ik heb geen zin om de vuile was hier buiten te hangen, merk dat humor een sterk middel is om de boel te relativeren. Kijk je kunt die afstand die ik nu in 12 dagen af heb gelegd in 4 uurtjes rijden, maar het mooie aan het pelgrimeren is om eens langzaam aan alles voorbij te gaan. Al die details die je in het haastige dagelijkse leven niet eens ziet zijn zo de moeite waard! Ik kan me heel goed voorstellen dat mijn reis enige jaloezie en afgunst opwekt ... geheel mee eens! 
Krijg je ooit de kans, niet lang twijfelen, rugzakje inpakken en gaan!
Tot morgen maar weer, verheug me op Reims.
Paul.