Ambulancerit naar Nederland.

Vanmorgen stipt om 6.30uur uit bed gehaald en naar de douche gebracht. Een redelijk goede nachtrust gehad met het vooruitzicht naar huis te gaan. Om 7.30uur laatste ontbijt gegeten in ziekenhuis Limoges. Leuk dat diverse verpleegsters nog even afscheid kwamen nemen met een lunchpakketje lekkers voor onderweg.
Om 8uur opgehaald door ambulanciers Andy en Marcel van het Ambuce Rescue Team uit Wijnechem, vlakbij Antwerpen. En zo de thuisreis gestart. We zijn even langsgeweest bij het hotel waar ik in Limoges heb overnacht. In eerste plaats bagage opgepikt. Daarnaast ook de rekening betaald. Dat dreigde even mis te gaan, maar uiteindelijk via pinautomaat in de buurt geld getapt en contant betaald.
De reis is me reuze meegevallen, ik heb vrij comfortabel op de brancard gelegen/gezeten en kon lekker rondom naar buiten kijken. We zijn via Troyes en Reims gereden (dus Parijs genegeerd), via deze steden ben ik indertijd naar het Zuiden gelopen. Mooi om het landschap in omgekeerde volgorde terug te zien.
Vooral met Andy ook gezellig geklapt over van alles en nog wat achter in de ambulance. Marcel heeft gereden. In België hebben ze nl. geen rijtijdenbesluit. Wel onderweg een paar korte pauzes gehad om te plassen en een hapje te eten.
Qua verkeer zat het ons goed mee, we hebben goed door kunnen rijden. Net in Luik en Maastricht effe druk vanwege de avondspits.
Om iets voor 18.00uur aangekomen in Heerlen. Ik lig in het Sevagram revalidatiecentrum aan de Henri Dunantstraat 3 op de 3e verdieping. Dat is links naast het ziekenhuis. Het kamernummer weet ik niet, maar zal dat morgen even doorgeven. Mijn ouders waren inmiddels ook gearriveerd en hebben mijn bagage meegenomen.
Ontvangst in het centrum was heel hartelijk, meteen even kennisgemaakt met verpleegkundige en uitgelegd wat ik mankeer. Vanwege risico MRSA mag ik even mijn kamer niet af. Bezoek mag ik wel ontvangen, maar bezoekers moeten na bezoek aan mij direct naar buiten lopen en mogen niet naar andere patiënten of naar bijv. het restaurant toe. Morgen wordt er een kweekje gemaakt om te zien of ik MRSA bij me draag. Na enkele dagen kunnen ze dat al zien. Ook morgen komt er een fysiotherapeut langs om behandeling te bespreken/starten. 
Vanwege lang weekend (Pinksteren) zal de arts me pas later bezoeken. Maar omdat mijn medicatie bekend is en ik eigenlijk op mijn knie na kerngezond ben is dat niet zo'n probleem. De fysio is nu denk hoofdzaak. 
Heerlijk trouwens om weer begrepen te worden. Dat begon al in de ambulance met Vlaams/Nederlands gepraat en hier ik het centrum is het ook erg fijn om gewoon in het Nederlands te spreken en begrepen te worden.
Ik verbaasde me er trouwens over hoe mooi groen Limburg is geworden. Ik ben 2 maanden weg geweest en al dat uitgeschoten groen ziet er dan nog eens extra fraai uit.
Ik wil helemaal niet zeuren hoor, maar lig in een een beetje uitgeleefde kamer nu. Toch dolgelukkig dat dat in bekende omgeving is. Gelukkig juist nog een rolstoel kunnen versieren en kan zo eigenlijk redelijk zelfstandig zijn, zelf naar toilet en douche. Voor t overige mag ik weer dag en nacht de zuster oppiepen.
Op de terugreis in ambulance kreeg ik weer helemaal de kriebels en zat al stiekem te plannen om mijn tocht naar Santiago voort te zetten. Het verstand overwint het dan wel en ik ga dat dit jaar miet meer doen. Ik moet echt zeker zijn dat ik verlost ben van het bacterie in mijn knie (kan hardnekkig zijn en terugkomen), maar wil zeker 100% hersteld zijn.
Gelukkig in een dag tijd omgeschakeld van een depressief het miet meer zien zitten, naar een positief vooruit met de geit!
Dank allemaal voor jullie aardige, lieve, motiverende berichtjes!
Ik zal de blog nu ook bijhouden tot mijn herstel/terugkeer naar huis. Ik ben positief en hoop dat dit nog een aantal weken is.
Groet,
Paul.